Op 1 februari zat ik op de fiets richting mijn schoonheidsspecialist. Telefoon…. de dokter: "Waar ben je? Op de fiets? Okeej wat ik heb vervelend nieuws. De moedervlek die we hebben weggehaald blijkt een kwaadaardig melanoom te zijn en je hebt donderdag een afspraak bij de chirurg in het ziekenhuis".
……. De moedervlek waar de huisarts een jaar eerder van zei: "Nee, geen zorgen dat is gewoon een moedervlek".
……. De moedervlek waar de assistent huisarts maanden later zei: "Nee, geen zorgen dat is gewoon een moedervlek".
……. De moedervlek waar mijn gevoel aan bleef knagen en waarbij ik heb moeten liegen (zeggen dat hij jeukte en bloedde) zodat hij weg gehaald zou worden.
Daar zit je dan een week later in de kamer bij de chirurg om te bespreken wanneer je geopereerd wordt. Afspraak na afspraak in het ziekenhuis gaat alles in een waas voorbij.Een week geleden werkte ik voltijd, sportte ik drie keer per week, volgende ik een avondopleiding en had ik een actief sociaal leven. Hoe dan?
Ik draag alles over op werk en zeg twee weken dan ben ik echt wel weer terug… We gaan nu de vierde week in. Thuis en niet in staat om alles te doen waar ik gelukkig van wordt. Mensen kijken niet meer naar me als Lianne maar als Lianne de kankerpatiënt. Het feit dat er uitzaaiingen in mijn lymfklieren zijn gevonden helpt hier ook niet bij. Mijn wereld is zo klein en ik ben alle controle kwijt. Wanneer ik me beter voel probeer ik weer iets van mijn leven op te pakken maar mijn lichaam straft mij direct de volgende dag omdat ik te ver ben gegaan.
Pijn, verdriet, boosheid en teveel tijd zijn een moeilijke combinatie. Positief blijven, geduld hebben en acceptatie voor de situatie hebben is lastig maar iets waar ik me actief op focus elke dag. Ik heb zoveel bijzondere mensen om me heen die me helpen en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Nu ligt mijn focus op het herstel na mijn operatie. Ik heb momenteel nog een wondvacuüm op mijn kuit. De uitzaaiingen waren gelukkig beperkt en ik wacht nog op de uitslagen van het gen onderzoek.
Wat de vervolg onderzoeken nog gaan worden ik heb mezelf beloofd dat ik beter wordt en weer ga genieten van het leven.
Ik wil mensen laten weten: luister naar je lichaam en je intuitie! Mijn situatie is waardeloos maar had ik geluisterd naar mijn huisartsen was mijn situatie over een jaar veel uitzichtlozer geweest dan nu.
Blijf positief! Ik weet een doordoener…. Het gaat niet om hoe vaak je valt maar over hoe vaak je opstaat.
En als laatste omring je met mensen je voor je zorgen, je inspireren en in je kracht geloven.
Kanker is de hardste leerschool die ik ooit heb gehad en ik zal alle lessen uit deze periode meenemen in de rest van mijn (lange) leven.