door marijke » di 08 aug 2017, 09:19
Beste La Froukje,
Heel begrijpelijk je schrik en je angst, dit lijkt altijd bij anderen voor te komen en nu wordt je daar ineens zelf mee geconfronteerd.
Dan ook nog op zo'n slecht moment, net nu je wilt genieten van je zoontje, (alle onzekerheden van de bevalling enz. achter de rug) en dan dit.
Angst loopt niet altijd gelijk met de vooruitzichten, iemand met goede kansen kan soms angstiger zijn dan iemand met slechte kansen.
Mijn melanoom op mijn kuit was 1,6 mm met ulceratie en dit is nu 19 jaar geleden en het gaat nog steeds heel goed. Hoop dat dit voor jou wat hoop kan geven.
Overigens heb ik er ook veel te lang mee gelopen voordat ik naar de huisarts ging, was bang dat ik voor aansteller gezien zou worden.
Toen ik daar kwam zei hij, daar ben ik nou voor en niet voor aanstellers.
Ja, moeilijk, als je denkt dat je auto iets mankeert ga je naar de garage en als het niets blijkt te zijn, krijg je geen nare opmerking.
Je bent geen arts en dus zal je altijd een arts moeten raadplegen als je denkt dat er iets verkeerd is.
In het begin is die angst erg, bij mij zelfs zo erg dat ik er elke seconde aan dacht en er zelfs later van schrok als ik er even niet aan gedacht had.
Na verloop van tijd wordt het veel beter en kun je er heel goed mee leven. Geef het de tijd en als je voelt dat het te moeilijk is, probeer te regelen om te kunnen praten met bijvoorbeeld een oncologisch verpleegkundige, psycholoog of zo.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je vervolg operatie goed verloopt en dat de uitslag aan zal geven dat alles OK is.
Ik zou ook zeker proberen bij een dermatoloog onder controle te blijven, ben zelf ook nog steeds onder controle van een dermatoloog.
Wens je nogmaals het beste, ook voor je partner en zoontje en ouders en verdere familie, groetjes, Marijke